tag:blogger.com,1999:blog-66416916391452117732024-03-13T04:53:25.175+02:00Ψυχης διαλογοι…Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.comBlogger94125tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-75922407720309348532013-02-21T22:20:00.002+02:002013-02-21T22:24:50.235+02:00Παραμύθι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.juliefain.com/Wallpaper_DragonMoon_1024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: #fff2cc;"><img border="0" height="300" src="http://www.juliefain.com/Wallpaper_DragonMoon_1024.jpg" width="400" /></span></a></div>
<span style="color: #fff2cc;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span class="postbody"><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt;">Το φως πονάει τα μάτια των Δράκων…έτσι μου
είχες πει, το φως πληγώνει τα ευαίσθητα μάτια τους και ζητάνε και πάλι γρήγορα
την ανακούφιση που τους προσφέρει το σκοτάδι…χμμ…το σκοτάδι…φίλος καλός,
αναγκαίος, γεμάτος κατανόηση…όμως υπάρχει ένα παραμύθι για το πώς ξεκίνησε αυτή
η φιλία, δεν ήταν πάντα έτσι βλέπεις.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span class="postbody"><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt;">Ξεκινάει και αυτό όπως όλα τα παραμύθια.
Μια φορά και ένα καιρό οι Δράκοι ζούσαν ελεύθεροι, αθώοι και άκακοι στη
φύση…αλήθεια μπορούσες να τους βρεις παντού. Απολάμβαναν τη λάμψη και τη
ζεστασιά του Ήλιου, το δροσερό και φρέσκο αέρα, μέσα στον οποίο τους άρεσε να
κολυμπάν</span></span><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 19px;">ε</span><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 19px;"> </span><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; text-indent: 36pt;">ε με τις ώρες, και</span><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; text-indent: 36pt;"> </span><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; text-indent: 36pt;">φυσικά την
παρέα των λίγων τολμηρών που έμοιαζαν να αντιλαμβάνονται την αληθινή τους
φύση.</span><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; text-indent: 36pt;"> </span><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt; text-indent: 36pt;">Όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι
είχαν παρεξηγημένη εικόνα για τους Δράκους…ήταν η τρομακτική τους εμφάνιση, η
μεγάλη τους δύναμη, η φωτιά που έκαιγε μέσα τους και τα μάτια τους που έμοιαζαν
να μπορούν να διαπεράσουν κάθε άμυνα…κάθε πανοπλία…τους φοβόντουσαν…πάντα τους
φοβόντουσαν.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span class="postbody"><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt;">Κάποια μέρα οι άνθρωποι…φταίνε αυτοί,
είναι στη φύση τους…πάντα τους τρόμαζε το διαφορετικό, πάντα ένοιωθαν ευάλωτοι
μπροστά σε ότι δεν κατανοούσαν, σε ότι δε ταίριαζε στις συνήθειές τους, σε ότι
δεν μπορούσαν να υποτάξουν ή έστω να ελέγξουν…Νομίζω ότι εσύ, μάλλον το
καταλαβαίνεις αυτό…Αποφάσισαν εξαπολύσουν κυνηγητό έναντι των Δράκων. Η μανία
τους δε, ήταν τόσο μεγάλη, όσο και η άγνοιά τους. Επειδή, είπαμε οι Δράκοι
φαίνονται παντοδύναμοι εξωτερικά, δεν θέλαν να έχουν την ευκαιρία να μπορέσουν
να ανταποδώσουν…έτσι πίστευαν ότι θα γινόταν…πόσο λίγο τους ξέραν! Έτσι τα
χτυπήματα ήταν δυνατά, απρόσμενα…σχεδιασμένα για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη
ζημιά. Οι Δράκοι πληγώθηκαν, το σώμα τους πολύ, αλλά οι πληγές που πονούσαν
περισσότερο έγιναν στη ψυχή τους. Ήταν που δε κατάφεραν ποτέ να κατανοήσουν
αυτή την επίθεση. Το μόνο που ήθελαν ήταν φως…αέρα…συντροφιά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span class="postbody"><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt;">Και τότε, αντίθετα από ότι όλοι περίμεναν,
αντί για την μεγάλη αντεπίθεση, αντί για τη τρομερή εκδίκηση που οι άνθρωποι ήταν
προετοιμασμένοι…τα πλάσματα αυτά, θέλοντας απλώς να επιβιώσουν, να ζήσουν…χωρίς
να πληγωθούν…χωρίς να πληγώσουν…εξαφανίστηκαν. Χάθηκαν σε βαθιές, σκοτεινές
σπηλιές. Από τότε ,κάνουν την εμφάνιση τους μόνο σε μύθους ή παραμύθια…ακριβώς
όπως αυτό…έτσι έγινε και με αυτόν τον Δράκο.<o:p></o:p></span></span></div>
<span class="postbody"><span style="font-family: 'Monotype Corsiva'; font-size: 14pt;"> Όμως, που και που, μέσα στη νύχτα, όταν το φεγγάρι είναι ολόγιομο και
λαμπερό…όταν δεν υπάρχει κανείς τριγύρω για να προδοθούν…βγαίνουν για μερικές
στιγμές να απολαύσουν το φως του, να χαρούν τη συντροφιά του…να πάρουν μερικές
ανάσες ζωής…για να αντέξουν…λίγο ακόμα. Βλέπεις αυτή είναι η αληθινή τους
φύση…αυτή είναι η ζωή που επιθυμούν…αυτό είναι το όνειρό τους…η επιστροφή! Και
ναι, καμιά φορά, θαμπώνονται…καμιά φορά πονάνε τα μάτια τους και τρέχουν να
βρουν ανακούφιση στο σκοτάδι…βλέπεις μετά από τόσο καιρό ξεσυνήθισαν…αλλά πάντα
περιμένουν με λαχτάρα την επόμενη πανσέληνο…μέχρι να έρθει η ώρα που θα μπορέσουν να πετάξουν
ξανά…ελεύθεροι…στο φως…</span></span></div>
Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-8695576181370168042011-07-25T09:49:00.002+03:002013-02-21T21:58:34.036+02:00Μου πες θα φύγω….<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/jxK4Rh3NDC4?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
Μου πες θα φύγω<br />
πάλι για λίγο,<br />
πάλι, μέχρι να θες,<br />
μέχρι και πάλι ξανά να γυρίσεις,<br />
ξανά να ζητήσεις, όσα είχες και χθες.<br />
<br />
Μου είπες και πάλι λόγια απάτης<br />
πως δήθεν δε μ' αγαπάς,<br />
πως το μυαλό σου ακόμα γυρίζει,<br />
το παρελθόν σου σε πλημυρίζει,<br />
και πως ακόμα για εκείνο πονάς.<br />
<br />
Θυμάσαι σου λέω, μου το πες ξανά,<br />
πως η καρδιά σου για ‘κείνον χτυπά.<br />
Πως πάλι σε αυτόν θες να γυρίσεις,<br />
μα να που πάλι εδώ είσαι ξανά.<br />
<br />
Μου είπες και πάλι πως θες να μ' αφήσεις<br />
κι όσα έχεις ζήσει πως είναι πιο δυνατά,<br />
την τόλμη δεν έχεις από όσα υποφέρεις<br />
να φύγεις να πας μακριά.<br />
<br />
Πως μοιάζω ρουμπίνι στου φόβου τη δίνη<br />
το χέρι να απλώσεις λυγάς,<br />
τα πόδια σου τρέμουν η καρδιά σου σε πνίγει <br />
δειλό είσαι αγρίμι και εκεί σταματάς.<br />
<br />
Στα πόδια το βάζεις και πάλι να φύγεις<br />
και πάλι με διώχνεις μακριά,<br />
μα όταν βραδιάζει <br />
η ψυχή σου σπαράζει<br />
και ακόμα μια φορά εδώ είσαι ξανά.<br />
<br />
Θυμάσαι σου λέω τα λόγια και οι πράξεις<br />
απέχουν μίλια πολλά,<br />
μου λες πως θα φύγεις σε αυτόν θα γυρίσεις<br />
καθώς στην αγκαλιά μου κουρνιάζεις ξανά.<br />
<br />
Μου πες θα φύγω<br />
πάλι για λίγο,<br />
πάλι, μέχρι να θες,<br />
μα ο δρόμος εκείνος είναι πια λίγος <br />
και ανήκει, το ξέρεις, στο χθες.<br />
<br />
Τώρα σου μοιάζουν τα όνειρα εκείνα<br />
με ξένο μουντό σκηνικό,<br />
και με έχεις μισήσει που σε έχω αγαπήσει<br />
που στα όνειρα τόλμησα κι έβαλα φως.<br />
<br />
Την καρδιά σου και πάλι με ψέμα γεμίζεις<br />
μιας αγάπης που έχει από χρόνια χαθεί,<br />
και μου λες θες να φύγω και πάλι...για λίγο,<br />
να αντέξεις όσα ζεις δε μπορείς.<br />
<br />
Μου πες θα φύγω<br />
πάλι για λίγο,<br />
πάλι, μέχρι να θες,<br />
μα αυτή τη φορά ξανά μη γυρίσεις<br />
αν το θάρρος δε βρεις να διεκδικήσεις,<br />
την τόλμη να ζήσεις…<br />
όλα εκείνα που θες.</div>
Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-15937188764536514322011-05-04T14:13:00.001+03:002011-05-04T14:16:04.209+03:00I Am Lost - Jason Lytle<iframe width="560" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/fkdGy1I-DtQ?rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br /><br />On the commute I fade from view<br />What now is true...I am lost!Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-69042025743158179502011-04-30T13:43:00.003+03:002011-04-30T13:45:52.609+03:00Διάττοντας αστέραςΔιάττοντας αστέρας,<br />τι μπέρδεμα κι αυτό;<br />Περνούσα από τη ζωή σου,<br />το φώς απ’ την ψυχή σου,<br />είδα,<br />και είπα να σταθώ.<br /><br />Ενάντια στους νόμους<br />βρέθηκα στη τροχιά σου,<br />το σύμπαν μου θυμώνει,<br />φωνάζει και μουτρώνει,<br />μου λέει, πήγαινε γρήγορα,<br />έχεις δρόμο μπροστά σου.<br /><br />Τη ρότα σου διόρθωσε,<br />δε βλέπεις; Είσαι λάθος.<br />Τι πάει να πει θαμπώθηκες;<br />Ξεκίνα….άντε βιάσου.<br /><br />Μη με μαλώνεις κι άκουσε<br />το ξέρω δεν είναι δικιά μου,<br />η διαδρομή που διάλεξα,<br />για κείνη λίγο την άλλαξα,<br />δεν ήταν στα σχέδια μου.<br /><br />Λιγάκι μόνο θα σταθώ,<br />ξέρω πως δε μου ανήκει,<br />τη νύχτα μόνο δώσε μου<br />και μέχρι το ηλιοβασίλεμα<br />θα έχω και πάλι φύγει.<br /><br />Κάνει κρύο στη νύχτα της<br />και εγώ έχω φώς να δώσω,<br />να λάμψει ακόμα πιο πολύ,<br />φλόγα να γίνει η ψυχή,<br />να δούνε όλοι αυτό που εγώ,<br />επειδή εκείνη με άφησε,<br />έτυχε να ανταμώσω.<br /><br />Κι ύστερα στη δικιά της αυγή,<br />το φώς της σα λάμπει πιο πολύ,<br />Διάττοντας αστέρας μια ζωή,<br />ξανά στην ίδια διαδρομή<br />πάλι θα επιστρέψω.<br /><br />Διάττοντας αστέρας,<br />τι μπέρδεμα κι αυτό;<br />Πέρασα απ’ τη ζωή σου,<br />άγγιξα τη ψυχή σου,<br />μα τώρα όμως ξημέρωσε<br />και πρέπει να βιαστώ.Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-30522283928660769562011-04-15T00:45:00.001+03:002011-04-15T00:48:21.629+03:00Θάλασσα δίχως Ουρανό - Δώρας / Παπαποστόλου<iframe title="YouTube video player" width="425" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/HeKXFGv2Wfc" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br /><br /><br /><br /><br />Και μάλιστα νότες φιλικές!!!!Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-7846014671145464302011-04-04T23:24:00.002+03:002011-04-04T23:27:02.627+03:00Λαβύρινθος<a href="http://jewishworldreview.com/op-art/brain_maze.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 298px; height: 368px;" src="http://jewishworldreview.com/op-art/brain_maze.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br />Τα όνειρα δακρύζουνε<br />ετούτη ‘δω τη νύχτα,<br />κ’ οι εφιάλτες πρόσφορο<br />βρίσκουν πάλι το έδαφος<br />γι ακόμα μία παγίδα.<br /><br />Οι δαίμονες ανοίγουνε<br />φτερά για να πετάξουν,<br />κ’ οι άγγελοι σου αδύναμοι<br />κρυψώνα ψάχνουν ασφαλή<br />το βράδυ να περάσουν.<br /><br />Η σκέψη σου λαβύρινθος,<br />την έξοδο έχεις χάσει,<br />κι ένα μυαλό που ανέλπιστα<br />ψάχνει μια ήσυχη γωνιά<br />λίγο…να ξαποστάσει.<br /><br />Ατίθασα συναισθήματα<br />παλεύεις να δαμάσεις,<br />κι όλα σαν αποτύχουνε<br />μια κούπα βάζεις με κρασί<br />να πιεις για να ξεχάσεις.<br /><br />Ανάβεις τσιγάρο, με φωτιά,<br />τα πάντα να εξαγνίσεις,<br />μες την ομίχλη του καπνού<br />να κρύψεις το δάκρυ του τρελού<br />που τόσα χρόνια ανέλπιστα<br />παλεύεις…να γνωρίσεις.Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-51491471453426892472011-02-12T02:08:00.000+02:002011-02-12T02:09:24.464+02:00Ότι με κάνει αληθινό<iframe title="YouTube video player" width="425" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/fGnigK1-OL4" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br /><br />Ότι με κάνει αληθινό<br />είναι που με πληγώνει,<br />ότι με κόπο έχτισα<br />εκείνο με στοιχειώνει.<br /><br />Ότι λαχτάρησα να βρω<br />συνέχεια θα το χάνω,<br />και πάντα στην ίδια διαδρομή,<br />σαν από απόφαση καταδικαστική,<br />τα ίδια λάθη θα κάνω.<br /><br />Ότι καλό έχω μέσα μου <br />εκείνο με ορίζει,<br />μου καταστρέφει τη ψυχή<br />και κάθε νύχτα απ’ την αρχή,<br />σε μία ατέρμονη διαδρομή,<br />ξανά προσδιορίζει.<br /><br />Ότι βαθιά αγάπησα<br />αυτό θα με προδώσει,<br />ότι η καρδιά μου αγκάλιασε,<br />πόθησε ή νοστάλγησε,<br />αυτό θα με σκοτώσει.<br /><br />Ότι όνειρα έκανα<br />πάντα αιμορραγούσαν,<br />στο χρόνο ποτέ δεν άντεξαν<br />και όσο και αν προσπάθησα,<br />τα φρόντισα και τα αγάπησα,<br />πάντοτε με ξεχνούσαν.<br /><br />Ότι προσευχή ψιθύρισα<br />την έκλεψε η νύχτα,<br />λόγια που απλά χαθήκανε<br />και γεύση μόνο αφήσανε<br />από πόνο και από πίκρα.<br /><br /> Ότι με κάνει αληθινό<br />πλέον αργοπεθαίνει,<br />πολλές του ανοίξανε πληγές,<br />άνθρωποι που χάθηκαν στο χθες,<br />και πλέον δεν έχει δύναμη<br />άλλο...να ανασαίνει.Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-23925938105221381412011-02-10T21:39:00.001+02:002011-02-10T21:47:58.010+02:00Ένοχος για προδοσίαΔεν ξέρω πόσες είναι οι φορές<br />που θες να μου μιλήσεις,<br />πόσες τα λόγια χάνονται,<br />σε αισθήματα μέσα θάβονται,<br />γιατί θέλεις, όπως κι εγώ, <br />τα χείλη μου να φιλήσεις.<br /><br />Κάθε μέρα θα με ψάξεις<br />δυο λόγια απλά για να μου πεις,<br />για τα όνειρα που κάνεις <br />μέσα στους ήχους της βροχής.<br /><br />Για δαίμονες πάλι θα μου μιλήσεις<br />που δεν σ’ αφήνουν να χαρείς,<br />και που αμείλικτοι ξυπνάνε,<br />της καρδιά σου αίμα λαχταράνε,<br />κάθε φορά που αυτό που ψάχνεις<br />τύχει στη ζωή σου να το βρεις.<br /><br />Τις άμυνες θα χαλαρώσεις<br />λέγοντας πως είμαι εγώ,<br />αυτός που ξέρει να σε κάνει<br />να νοιώθεις σα να έπιασες λιμάνι,<br />κι έτσι θα σ’ εμπιστευτώ.<br /><br />Και τότε είναι που θα τολμήσω <br />να έρθω λίγο πιο κοντά,<br />για μπορέσω ν’ αντικρίσω,<br />ίσως για πρώτη φορά,<br />τι μέσα στην ψυχή σου κρύβεις<br />και ποια είσαι αληθινά.<br /><br />Μόλις όμως πλησιάσω <br />σε απόσταση βολής,<br />αμέσως σου μοιάζω για εχθρός<br />και σαν εχθρό με εκτελείς.<br /><br />Και μόλις τα όπλα θα σιγάσουν<br />κι εγώ θα κείτομαι νεκρός,<br />θ’ αναρωτιέσαι γιατί δεν ήρθα,<br />γιατί όσα νοιώθεις ποτέ δεν είδα,<br />και το πόρισμα θα βγάλεις,<br />ένοχος για προδοσία τελικά<br />ήταν κι αυτός.Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-63186185014557297282011-01-06T18:26:00.001+02:002011-01-06T18:32:46.482+02:00Η Πόλη μέσα στην πόληΜέσα στης πόλης σου την Πόλη<br />ελπίδες πέφτουνε νεκρές,<br />μάχες δίνουν και τις χάνουν,<br />όνειρα θάβονται στην άμμο,<br />θρήνοι σκίζουν τον αέρα<br />και συρμάτινες σιωπές.<br /><br />Μέσα στης Πόλης σου την πόλη<br />ανθίζει το δέντρο της ζωής,<br />έρωτες έχει για κλωνάρια,<br />άνθη του είναι οι αμαρτίες <br />και στολίδια του πικρίες,<br />που ευδοκιμούν σε κλίμα<br />αστικό και παρακμής.<br /><br />Μέσα στης Πόλης σου την Πόλη<br />πίσω από λάμψεις και φωτιές,<br />μια σκιά περιπλανιέται,<br />φάντασμα που καταριέται,<br />τη ζωή που φυλακισμένο <br />δίχως συμπόνια το κρατάει,<br />ανάμεσα στο σήμερα και στο χθες.<br /><br />Μέσα στης πόλης σου την πόλη<br />υπάρχουν χιλιάδες ομορφιές,<br />μια φωτιά τις σιγοκαίει,<br />θανάτου χέρι τις χαϊδεύει,<br />και υγρό κυλάει το πύρ<br />σε μοναχικά σοκάκια <br />και σε σκοτεινές αυλές.<br /><br />Μέσα στης Πόλη μου την Πόλη<br />μαρμαρωμένος βασιλιάς,<br />την δικιά σου έχει θέα,<br />να ζεσταίνει την ψυχή του,<br />χαμόγελα να πλάθει στην μορφή του,<br />ηλιαχτίδες να προσφέρει<br />σε βάθη πέτρινης καρδιάς.Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-58314706344100492972011-01-06T18:20:00.001+02:002011-01-06T18:21:42.827+02:00Ό,τι κι αν ζήσεις - Μιλτιαδης Πασχαλίδης<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/FB59kNj0lD8?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/FB59kNj0lD8?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />Έχεις πέσει με δύναμη πάνω στον ουρανό σου;<br />Είδες ποτέ σου πόσο φως κρύβεται σε ένα τραύμα;<br />Στα χέρια σου έκρυψες ποτέ το άδειο πρόσωπό σου;<br />Σ’ έχουν κοιτάξει σαν θεό, να σου ζητάνε θαύμα;Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-91517494591692931542010-11-20T20:54:00.001+02:002010-11-20T20:55:58.335+02:00Τι τραγούδι να σου πω - Ενδελέχεια<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/_bCvtWv3pJ8?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/_bCvtWv3pJ8?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><br />Τι τραγούδι να σου πω, χωρίς ουσία<br />Να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι<br />Να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει<br />Να μην έχει ούτε λάμψη, ούτε αξία...<br /><br />Μα να φέγγει στη δική σου καταχνιάBlack_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-53322109846154480122010-10-09T23:45:00.002+03:002010-10-10T00:04:23.435+03:00Κι έμεινα εδώ - Μπάμπης Στόκας<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/rEN3MoREC_k?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/rEN3MoREC_k?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />Κι εμεινα εδω να προχωρω <br />να προσπαθω να σε κανω να φυγεις <br />και το μυαλο μου να μη λεει "σ'αγαπω".<br /><br />Κι εμεινα εδω ν'αναζητω <br />και να χαζευω τις ωρες που λειπεις <br />κι η μουσικη μου να μη βρισκει σκοπο.Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-62750115809646174002010-10-09T23:43:00.000+03:002010-10-09T23:44:21.136+03:00Τα ανείπωτα - Ζερβουδάκης Δημήτρης<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/u2L9tr1n8Rg?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/u2L9tr1n8Rg?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς<br />να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..<br />Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..<br />Γλυκιά μου, μη χαθείς…Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-19152378740829596822010-10-09T23:10:00.001+03:002010-10-09T23:11:51.948+03:00Νανούρισμα<a href="http://blog.navarr.me/wp-content/uploads/2010/02/tumblr_kxbpj2cSWG1qa0uspo1_5001.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 500px; height: 373px;" src="http://blog.navarr.me/wp-content/uploads/2010/02/tumblr_kxbpj2cSWG1qa0uspo1_5001.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br />Σώπα σου λέω…σώπασε,<br />κοιμήσου και ονειρέψου,<br />σε κόσμους ταξίδεψε όμορφους<br />και σε σειρήνων τραγουδιών<br />αφήσου και μαγέψου.<br /><br />Σώπασε και ησύχασε,<br />ταξίδεψε στ’ αστέρια,<br />ενός κομήτη την ουρά<br />σφίξε στα δύο σου χέρια.<br /><br />Σώπασε και γαλήνεψε,<br />δάμασε ένα κύμα,<br />λαθρεπιβάτης της ζωής<br />γίνε σε ένα ποίημα.<br /><br />Γίνε πουλί στον ουρανό<br />άπλωσε τα φτερά σου,<br />παιχνίδια σου κάνε τα σύννεφα<br />και τον δραπέτη άνεμο<br />σφίξε στην αγκαλιά σου.<br /><br />Γίνε σταγόνα…γίνε βροχή,<br />γίνε μια καταιγίδα,<br />κυλίσου στα λασπόνερα<br />γίνε δροσοσταλίδα.<br /><br />Καβάλησε τον άνεμο,<br />δάμασε ένα τυφώνα,<br />γίνε μια χιονοθύελλα<br />στα μέσα του χειμώνα.<br /><br />Γίνε αεράκι δροσερό<br />μέσα στο Καλοκαίρι,<br />της θάλασσας δύο κύματα<br />ζήτησε να σου φέρει.<br /><br />Μέσα στο απέραντο κενό<br />βούτηξε…μεθυσμένη,<br />άκουσε της νύχτας τη σιωπή<br />και του Ήλιου σαν έρθει… η πρώτη αυγή,<br />νοιώσε ευλογημένη.<br /><br />Σώπα σου λέω…σώπασε,<br />στη νύχτα παραδώσου,<br />και ότι ποτέ αγάπησες,<br />που έχασες ή νοστάλγησες,<br />μέχρι να έρθει το πρωί,<br />αυτή σου στέλνω, μόνη ευχή,<br />να είναι για πάντα…δικό σου.Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-2557730207252152872010-09-26T12:08:00.002+03:002010-09-26T12:12:20.401+03:00Αδίστακτα ρολόγια<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.zunal.com/myaccount/uploads/3dclocks.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 510px; height: 394px;" src="http://www.zunal.com/myaccount/uploads/3dclocks.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br />Χρόνια, σημάδια ανάγλυφα<br />στου χρόνου τη μαγκούρα,<br />κύκλοι καπνού που χάθηκαν<br />σε μιας τσιγάρου τζούρα.<br /><br />Άνευ ουσίας πια σταθμοί <br />στις ράγες καρβουνιάρη,<br />στην άκρη του δρόμου αποκρουστικό<br />και δύσοσμο κουφάρι.<br /><br />Θυμάσαι με πόση προσμονή<br />κάποτε καρτερούσες,<br />να ‘ρθούνε, χιλιάδες όνειρα,<br />μέσα τους για να βρουν ζωή,<br />άλλο δε παίρναν αναβολή,<br />όλο ετοιμαζόσουνα….<br />πως θα τα κυνηγούσες.<br /><br />Συνέχεια υποσχόσουνα…<br />Συνέχεια έπαιρνες όρκους…<br />Έλεγες… εμπόδιο τίποτα δε θα σταθεί <br />στων ονείρων μου τους στόχους.<br /><br />Και έλεγες…και έταζες…<br />και όλο υποσχόσουν,<br />αντίλαλοι με τα χρόνια γίνανε<br />και ήρθαν εκκωφαντικοί…<br />τώρα να σε στοιχειώσουν.<br /><br />Κι εσύ φοβάσαι και πονάς,<br />θέλεις να αντιδράσεις,<br />στα ρέστα του χρόνου δύναμη<br />ψάχνεις για να προφτάσεις.<br /><br />Μα πλέον να δράσεις δε μπορείς,<br />έμαθες πια στα λόγια,<br />ανίκανος πρωταγωνιστής<br />σε έργο που σκηνοθέτησαν <br />αδίστακτα ρολόγια.Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-43391828856321720332010-07-08T01:09:00.001+03:002010-07-08T01:12:35.497+03:00Παραδίνομαι απόψε…<a href="http://rlv.zcache.com/defeat_poster-p228079674657277564q4dx_400.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 400px;" src="http://rlv.zcache.com/defeat_poster-p228079674657277564q4dx_400.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br /><br /><br /><em><strong>Παραδίνομαι απόψε,<br />το κεφάλι μου θα σκύψω,<br />και μονάχα για ένα βράδυ<br />ηττημένος θα δακρύσω.<br /><br />Θα δακρύσω για όλα εκείνα<br />που δεν έμαθε κανείς,<br />που στο χαμόγελό μου κρύβω<br />κάτω από στρώματα σιωπής.<br /><br />Τα όπλα μου θα παραδώσω,<br />δίχως άμυνες…γυμνός,<br />και ας έρθει όποιος θέλει,<br />φίλος αν είναι ή και εχθρός.<br /><br />Μια κραυγή μες στο σκοτάδι<br />θα σημαδέψει τη στιγμή,<br />μια καρδιά αθώα απόψε<br />πάλι θυσία θα γενεί.<br /><br />Μάρτυρες δε θα υπάρξουν,<br />όχι ετούτη τη βραδιά,<br />μόνη από χρόνια έχει μάθει<br />να ματώνει…να πονά.<br /><br />Μήδε δάκρυ θα κυλήσει,<br />μήδε λυγμός θα ακουστεί,<br />μια κραυγή μες στο σκοτάδι,<br />μόνη θα ‘ρθει τούτο το βράδυ,<br />σ’ ένα φίλο που υποφέρει…<br />για να συμπαρασταθεί.</strong></em>Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-12632811993304950382010-06-10T23:28:00.000+03:002010-06-10T23:30:48.839+03:00Πλιάτσικας-Αρβανιτάκη - Εχω ξεχασει το ονομα μου<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/cCE5PxTJiQQ&hl=el_GR&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/cCE5PxTJiQQ&hl=el_GR&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br /><br />Είναι οι άνθρωποι μου έλεγες πουλιά<br />σαν χειμωνιάσει πάντα μακριά πετάνε<br />κι έρχονται ίσως να σε δουν κάποια βραδιά<br />άν έχουν σπάσει τα φτερά τους ή αν πεινάνε.Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-5009722866654805622010-06-08T23:19:00.007+03:002010-06-08T23:28:12.954+03:00Απόψε...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://differentstory.files.wordpress.com/2010/03/candle.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 390px; height: 272px;" src="http://differentstory.files.wordpress.com/2010/03/candle.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br /><br />Απόψε ψάχνει η ψυχή<br />δυνατό κορμί να στηριχθεί,<br />λίγο κουράγιο για να βρει<br />η νύχτα πριν ξημερώσει.<br /><br />Απόψε ψάχνει η αντοχή <br />απ’ την αρχή να οριστεί,<br />για να μπορέσει μια ζωή <br />τη νύχτα αυτή να σώσει.<br /><br />Απόψε τα όνειρα απαιτούν<br />λίγο απ’ το αίμα σου να πιούν,<br />για να μπορέσουν ζωντανά<br />ως την αυγή να μείνουν.<br /><br />Απόψε οι λέξεις σου ζητούν<br />σε λευκό χαρτί να βαφτιστούν,<br />λίγη προστασία για να βρουν<br />ως αύριο να σωθούνε.<br /><br />Μα σώθηκε απόψε η αντοχή,<br />δε σε στυλιώνει το κορμί,<br />το αίμα θυσία να γενεί <br />άλλο δε το αντέχει.<br /><br />Κι έτσι σφραγίζεις με σιωπή<br />πάλι τις λέξεις στο χαρτί,<br />έμπιστος φύλακας ζωής<br />που τόσες φορές στο παρελθόν<br />σε έχει προστατέψει.Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-18929871814833942932010-06-06T18:20:00.001+03:002010-06-06T18:22:28.598+03:00Μιχάλης Κακέπης - Υπάρχουν Ώρες<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/eY_cqs5z7NM&hl=el_GR&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/eY_cqs5z7NM&hl=el_GR&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />Υπάρχουν μέρες που τα μάτια σου φεύγουν, η σκέψη μένει να κοιτάει το χρόνο....Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-3698900685237150482010-06-01T21:58:00.000+03:002010-06-01T22:00:20.804+03:00Μιχάλης Κακέπης - Θέλω<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/w_ikmE_gwtA&hl=el_GR&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/w_ikmE_gwtA&hl=el_GR&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />Ν' ακολουθώ από κοντά τις αυταπάτες μου<br />Να ζωγραφίζω τη ζωή από τις στάχτες μου<br />Θέλω.....<br />Ζωή μου απόλυτη, ψυχή μου ιδιότροπη, βαθιά σου χαμένος<br />Ρυτίδα μου όμορφη, ανάσα μου άστατη,.....σε θέλω ως το τέλοςBlack_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-29205574619294607332010-05-21T19:17:00.004+03:002010-05-21T19:22:59.054+03:00Αγάπη ανθίζει…<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://images2.layoutsparks.com/1/78802/only-rain-love-glass.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 420px; height: 300px;" src="http://images2.layoutsparks.com/1/78802/only-rain-love-glass.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br /><br />Μύρισε χώμα ο ουρανός<br />και μια αστραπή φωτίζει,<br />της νύχτας σκίζει τη φορεσιά,<br />πάθη ξυπνάει στην καρδιά <br />και μας καληνυχτίζει.<br /><br />Γέμισε λάμψεις ο ουρανός,<br />μικρές πυγολαμπίδες,<br />σταγόνες που φωτίζουνε<br />μαύρης καρδιάς ελπίδες.<br /><br />Σταγόνες που δεν δροσίζουνε,<br />σταγόνες που πονάνε,<br />σταγόνες που βάζουνε φωτιά<br />και από λήθαργο ξανά<br />ελπίδες… σου ξυπνάνε.<br /><br />Τα όνειρα ποτίζουνε<br />να πιάσουν, να ανθίσουν<br />και με αγάπης υπόσχεση,<br />χωρίς δικιά σου απόφαση,<br />ξανά θα τα γεμίσουν.<br /><br />Και κάπου στο βάθος μια βροντή,<br />μελωδία μοιάζει ρομαντική,<br />που μέσα στης νύχτας τη σιωπή<br />ήρθε να σε πλανέψει<br /><br />Και συ ζητάς να αντισταθείς,<br />δε θες ξανά να πληγωθείς,<br />φοβάσαι να παραδεχτείς<br />πως το παιχνίδι έχασες<br />και ήδη σ’ έχει μαγέψει.<br /><br />Τα μάτια της φέρνεις στο μυαλό<br />και οι λέξεις σου δειλιάζουν,<br />δραπέτες τα συναισθήματα,<br />ελευθερίας βήματα<br />που βλέπουν και τρομάζουν.<br /><br />Μύρισε χώμα ο ουρανός<br />και μια αστραπή φωτίζει,<br />γέμισε λάμψεις ο ουρανός<br />κι εσύ μονάχος ναυαγός<br />σε αγάπη που ανθίζει.Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-59495011399904852982010-05-16T21:03:00.001+03:002010-05-16T21:06:41.325+03:00Γιάννης Μιλιώκας - Ζητώ συγγνώμη<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/YSMd62Q3pPA&hl=el_GR&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/YSMd62Q3pPA&hl=el_GR&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />με ένα χαμόγελο και λίγο σεβασμό...<br />έτσι πρέπει να ζητάμε πάντα μια συγγνώμη και όλοι χρωστάμε κάπου...τουλάχιστον μία!Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-48887566749764187612010-05-16T20:58:00.001+03:002010-05-16T21:01:06.132+03:00Διονύσης Σαββόπουλος - Άδεια μου αγκαλιά<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/NvF3CHFXObM&hl=el_GR&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/NvF3CHFXObM&hl=el_GR&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />Πόσα συναισθήματα χωράνε σε ένα τραγούδι?!Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-84992351628787934962010-05-16T20:53:00.002+03:002010-05-16T20:57:29.826+03:00Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Τόσα χρόνια μια ανάσα<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/OLjxhbC5DQU&hl=el_GR&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/OLjxhbC5DQU&hl=el_GR&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br /><br />Όταν βρείς κάποοια\ον που να μπορείς να αφιερώσεις αυτό το τραγούδι...τότε έχεις βρεί το δρόμο σου!!Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6641691639145211773.post-43263274118539421742010-05-15T17:00:00.002+03:002010-05-15T17:10:44.764+03:00Μια φωνή από τον δρόμο...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.pahof.de/mediac/400_0/media/DIR_14283/Bombay.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 350px; height: 452px;" src="http://www.pahof.de/mediac/400_0/media/DIR_14283/Bombay.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br /><br /><br />Καλέ μου κύριε στο λέω καθαρά,<br />δεν θέλω οίκτο, ελεημοσύνη ή λίγα ψιλά,<br />θέλω στα αλήθεια να με δεις ,<br />να με κοιτάξεις πραγματικά<br />και να λυγίσει η ψυχή σου <br />να πονέσει η καρδιά.<br /><br />Να ραγίσει η ψυχή σου που <br />αργοπεθαίνω με κοιτάς,<br />και εσύ το μόνο που σε νοιάζει<br />είναι αν σε αγάπησε μια γυναίκα<br />που δυο λόγια σε ένα μπαρ<br />ανταλλάξατε δειλά.<br /><br />Να πονέσει η καρδιά σου<br />που με βλέπεις να κοιτώ,<br />από το περιθώριο που είμαι<br />μια αγκαλιά σου λαχταρώ,<br />μα εσένα στο μυαλό σου ,<br />πρόβλημα μεγάλο φαντάζει,<br />που αμάξι δεν έχεις ακριβό.<br /><br />Δύο λέξεις για συμπόνια <br />και ένα χάδι τρυφερό,<br />τα όνειρα μου να αγκαλιάσεις<br />και από το βούρκο που βουλιάζω<br />να με σώσεις ,<br />την καρδιά σου να απλώσεις,<br />το τσακισμένο μου κορμάκι<br />πάνω σε κείνη να ξαπλώσω,<br />και εκεί αποκαμωμένο να <br />μείνω και να κοιμηθώ.Black_BattleDragonhttp://www.blogger.com/profile/16574935053528345534noreply@blogger.com4