Η Πόλη μέσα στην πόλη

Μέσα στης πόλης σου την Πόλη
ελπίδες πέφτουνε νεκρές,
μάχες δίνουν και τις χάνουν,
όνειρα θάβονται στην άμμο,
θρήνοι σκίζουν τον αέρα
και συρμάτινες σιωπές.

Μέσα στης Πόλης σου την πόλη
ανθίζει το δέντρο της ζωής,
έρωτες έχει για κλωνάρια,
άνθη του είναι οι αμαρτίες
και στολίδια του πικρίες,
που ευδοκιμούν σε κλίμα
αστικό και παρακμής.

Μέσα στης Πόλης σου την Πόλη
πίσω από λάμψεις και φωτιές,
μια σκιά περιπλανιέται,
φάντασμα που καταριέται,
τη ζωή που φυλακισμένο
δίχως συμπόνια το κρατάει,
ανάμεσα στο σήμερα και στο χθες.

Μέσα στης πόλης σου την πόλη
υπάρχουν χιλιάδες ομορφιές,
μια φωτιά τις σιγοκαίει,
θανάτου χέρι τις χαϊδεύει,
και υγρό κυλάει το πύρ
σε μοναχικά σοκάκια
και σε σκοτεινές αυλές.

Μέσα στης Πόλη μου την Πόλη
μαρμαρωμένος βασιλιάς,
την δικιά σου έχει θέα,
να ζεσταίνει την ψυχή του,
χαμόγελα να πλάθει στην μορφή του,
ηλιαχτίδες να προσφέρει
σε βάθη πέτρινης καρδιάς.

Ό,τι κι αν ζήσεις - Μιλτιαδης Πασχαλίδης

Έχεις πέσει με δύναμη πάνω στον ουρανό σου;
Είδες ποτέ σου πόσο φως κρύβεται σε ένα τραύμα;
Στα χέρια σου έκρυψες ποτέ το άδειο πρόσωπό σου;
Σ’ έχουν κοιτάξει σαν θεό, να σου ζητάνε θαύμα;