Μου πες θα φύγω
πάλι για λίγο,
πάλι, μέχρι να θες,
μέχρι και πάλι ξανά να γυρίσεις,
ξανά να ζητήσεις, όσα είχες και χθες.
Μου είπες και πάλι λόγια απάτης
πως δήθεν δε μ' αγαπάς,
πως το μυαλό σου ακόμα γυρίζει,
το παρελθόν σου σε πλημυρίζει,
και πως ακόμα για εκείνο πονάς.
Θυμάσαι σου λέω, μου το πες ξανά,
πως η καρδιά σου για ‘κείνον χτυπά.
Πως πάλι σε αυτόν θες να γυρίσεις,
μα να που πάλι εδώ είσαι ξανά.
Μου είπες και πάλι πως θες να μ' αφήσεις
κι όσα έχεις ζήσει πως είναι πιο δυνατά,
την τόλμη δεν έχεις από όσα υποφέρεις
να φύγεις να πας μακριά.
Πως μοιάζω ρουμπίνι στου φόβου τη δίνη
το χέρι να απλώσεις λυγάς,
τα πόδια σου τρέμουν η καρδιά σου σε πνίγει
δειλό είσαι αγρίμι και εκεί σταματάς.
Στα πόδια το βάζεις και πάλι να φύγεις
και πάλι με διώχνεις μακριά,
μα όταν βραδιάζει
η ψυχή σου σπαράζει
και ακόμα μια φορά εδώ είσαι ξανά.
Θυμάσαι σου λέω τα λόγια και οι πράξεις
απέχουν μίλια πολλά,
μου λες πως θα φύγεις σε αυτόν θα γυρίσεις
καθώς στην αγκαλιά μου κουρνιάζεις ξανά.
Μου πες θα φύγω
πάλι για λίγο,
πάλι, μέχρι να θες,
μα ο δρόμος εκείνος είναι πια λίγος
και ανήκει, το ξέρεις, στο χθες.
Τώρα σου μοιάζουν τα όνειρα εκείνα
με ξένο μουντό σκηνικό,
και με έχεις μισήσει που σε έχω αγαπήσει
που στα όνειρα τόλμησα κι έβαλα φως.
Την καρδιά σου και πάλι με ψέμα γεμίζεις
μιας αγάπης που έχει από χρόνια χαθεί,
και μου λες θες να φύγω και πάλι...για λίγο,
να αντέξεις όσα ζεις δε μπορείς.
Μου πες θα φύγω
πάλι για λίγο,
πάλι, μέχρι να θες,
μα αυτή τη φορά ξανά μη γυρίσεις
αν το θάρρος δε βρεις να διεκδικήσεις,
την τόλμη να ζήσεις…
όλα εκείνα που θες.
