Είναι μυστήρια στη χώρα των δακρύων...

Πες μου μονάχα σ’αγαπώ

Σφίξε τα χέρια γύρω μου
και πες μου σ’ αγαπάω,
σαν να είναι ετούτη η στιγμή
η μόνη που αξίζει σε αυτή τη γη,
την τελευταία να παραδώσω την πνοή...
δίχως πια να πονάω.

Βλέπω το τέλος να έρχεται
μα λόγια δεν έχουν μείνει,
για να σου πω αγάπη μου
το τι μέλει να γίνει.

Τα πάντα είναι γύρω μου
θολές, υγρές εικόνες
και η μόνη σκέψη στο μυαλό
στο θεό προσευχή να εκλιπαρώ,
όσες στιγμές τώρα θα έρθουνε,
για 'σένανε ψυχούλα μου,
να μην είναι οι μόνες.

Να ακολουθήσουν πολλές ,
γεμάτα δάκρυα ευτυχίας στιγμές,
και αυτό που ζητώ είναι δυο σπιθαμές,
να κρατήσεις σε μία από τις καρδιάς σου τις γωνιές,
και εκεί μέσα της ασφαλή...
για πάντα να με κρατήσεις.

Πες μου ξανά το σ’αγαπώ,
δεν το ξέρεις μα σε αποχαιρετώ,
και έχω ανάγκη δύναμη
γι αυτό που πρέπει να γίνει.

Το μόνο που εύχομαι ήταν να μπορώ
ένα να σου πω ευχαριστώ,
να σε αγκαλιάσω και σε ένα σ’ αγαπώ...
πάνω να ξεψυχήσω.

Το τέλος έφτασε είναι εδώ,
αγάπη μου σε αποχαιρετώ,
ένα τελευταίο πες μου σ’ αγαπώ,
γιατί με αυτό ξέρω...μπορώ,
αθάνατος να γίνω.


Αφιερωμένο...γιατι η αγάπη υπάρχει!!!
(Το video είναι από το youtube.com - http://www.youtube.com/watch?v=RiwBJcBHwyY&NR=1)

Παραπατώ…σκοντάφτω…πέφτω

Σκοτεινά σοκάκια ψάχνω
μία άκρη για να βρω,
παραπατώ…σκοντάφτω…πέφτω,
σαν μεθυσμένος τριγυρνώ.

Πυκνή ομίχλη έχει απλώσει
πέπλο θαμπό…αποπνιχτικό,
μεσ’ του μυαλού τις διαδρομές
τοπίο μοιάζει τρομακτικό.

Ο ήλιος από ώρα έχει δύσει
μα το φεγγάρι δεν είναι εδώ,
κάπου στροφή λάθος θα πήρε
κι απόψε δεν μπορώ να δω.

Τα πάντα γύρω θολές φιγούρες,
εικόνες από φιλμ που πήρε φως,
και μια βουή σκίζει τον αέρα
σαν από ράδιο μουσική
που η βελόνα δεν μπορεί
καλά να πιάσει τον σταθμό.

Από τις εικόνες ζαλισμένος
κοιτάω…μα δεν μπορώ να δω,
κι αυτή η βουή που δεν σωπαίνει,
τα θέλω μου όλα πνίγει….παίρνει.
Μέσ’ στην ομίχλη ζαλισμένος
σκοντάφτω…πέφτω…παραπατώ
και κάθε φορά μια σκέψη με πνίγει,
άραγε αν θα σηκωθώ.

Μέσα σ’ ετούτο το τοπίο
ψάχνω ένα φως για να σωθώ,
ψάχνω εικόνες να βρω καθάριες
μια μουσική που θ’ αγαπώ.

Μα η πρόβλεψη έλεγε γι απόψε
βαρομετρικό πως θα ‘χει χαμηλό,
και πως ο αέρας θα τιμήσει,
ετούτη τη βραδιά πως θα χαρίσει,
σε ένα παλιόφιλο που του λείπει
και που τον έλεγαν Μποφώρ.