Παραδίνομαι απόψε,
το κεφάλι μου θα σκύψω,
και μονάχα για ένα βράδυ
ηττημένος θα δακρύσω.
Θα δακρύσω για όλα εκείνα
που δεν έμαθε κανείς,
που στο χαμόγελό μου κρύβω
κάτω από στρώματα σιωπής.
Τα όπλα μου θα παραδώσω,
δίχως άμυνες…γυμνός,
και ας έρθει όποιος θέλει,
φίλος αν είναι ή και εχθρός.
Μια κραυγή μες στο σκοτάδι
θα σημαδέψει τη στιγμή,
μια καρδιά αθώα απόψε
πάλι θυσία θα γενεί.
Μάρτυρες δε θα υπάρξουν,
όχι ετούτη τη βραδιά,
μόνη από χρόνια έχει μάθει
να ματώνει…να πονά.
Μήδε δάκρυ θα κυλήσει,
μήδε λυγμός θα ακουστεί,
μια κραυγή μες στο σκοτάδι,
μόνη θα ‘ρθει τούτο το βράδυ,
σ’ ένα φίλο που υποφέρει…
για να συμπαρασταθεί.
