Παραδίνομαι απόψε,
το κεφάλι μου θα σκύψω,
και μονάχα για ένα βράδυ
ηττημένος θα δακρύσω.
Θα δακρύσω για όλα εκείνα
που δεν έμαθε κανείς,
που στο χαμόγελό μου κρύβω
κάτω από στρώματα σιωπής.
Τα όπλα μου θα παραδώσω,
δίχως άμυνες…γυμνός,
και ας έρθει όποιος θέλει,
φίλος αν είναι ή και εχθρός.
Μια κραυγή μες στο σκοτάδι
θα σημαδέψει τη στιγμή,
μια καρδιά αθώα απόψε
πάλι θυσία θα γενεί.
Μάρτυρες δε θα υπάρξουν,
όχι ετούτη τη βραδιά,
μόνη από χρόνια έχει μάθει
να ματώνει…να πονά.
Μήδε δάκρυ θα κυλήσει,
μήδε λυγμός θα ακουστεί,
μια κραυγή μες στο σκοτάδι,
μόνη θα ‘ρθει τούτο το βράδυ,
σ’ ένα φίλο που υποφέρει…
για να συμπαρασταθεί.
2 σχόλια:
Λίγες σταγόνες πόνου απο κάποιον που δε τις βγάζει εύκολα...
Δεν έχω να πω κάτι. Ξέρω οτι είσαι πολύ δυνατός και μετά απο κάθε βραδιά "ηττοπάθειας" ακολουθουν μέρες δύναμης και ζωής. Είναι ένας κύκλος. Δεν αλλάζει νομίζω. Όχι εύκολα τουλάχιστον.
Να ξέρεις πάντως οτι εκτός απο τη φιλεναδίτσα σου την Κούλα (Κ-ραυγ-ούλα) έχεις ακόμα κανα μάτσο φίλους για τις... βραδιές σου. Τριγυρνάνε στο νετ, σουλατσάρουν στο msn, ζαλίζουν τους Πειραιώτες τα βράδια!!
:))...σε ευχαριστώ πολύ Ελένη μου για όλο το σχόλιο και ειδικά για την τελευταία παράγραφο..και ναι το ξέρω ότι υπαρχει ένα κουτσουκάκι που με νοιάζεται και είναι ανεκτίμητο!!! Απλά το συγκεκριμένο βράδυ ήταν για μένα και την Κούλα:)))
Όσο για το δυνατός δεν ξέρω πόσο είμαι...αυτό που ξέρω είναι ότι κάθε φορά που πέφτουμε...κάθε φορά που τα πόδια μας λυγίζουν υπο το βάρος όλων όσων μας απασχολούνε, είναι μόνο για να ξανασηκωθούμε δυνατότεροι και με τη γνώση ότι τα όρια μας υπάρχουν μόνο για να τα ξεπερνάμε!!!
Καλημέρα Ελένη μου!!
Δημοσίευση σχολίου