Χωρίς λουλούδια Κυριακές,
άναστρες, σκοτεινές βραδιές,
ξέρω πως θε να ζήσω,
κι εσένα που θέλω τόσο να βρω,
να αγαπήσω και να αγαπηθώ,
ένα κλεμμένο όνειρο
ποτέ δεν θα το ζήσω.
Θυμάμαι που σε είχα δει,
μια λάμψη από θεού αστραπή,
που έτσι απλά σε μια στιγμή
φώτισε την ψυχή μου.
Γλυκό το φως σου, ζωντανό,
έλουσε χώρο σκοτεινό,
και για μία στιγμή…ένα λεπτό,
σαν άπιστος μπρος στο Θεό
ένιωσα να χρωματίζεται
μ’ ελπίδα η ζωή μου.
Μα μια αστραπή για ένα λεπτό
μονάχα ζει, και σαν αερικό,
μέσα στου χώρου το κενό
σιγά-σιγά πεθαίνει.
Και εγώ προσπάθησα να βρω
χιλιάδες ξόρκια…φίλτρο μαγικό,
για να μπορέσω δανεικό
χρόνο να βρω για σένα.
Όμως μια δύναμη ζωής
τρόπος δεν υπάρχει…ψάξε…
δεν θα βρεις,
να την κρατήσεις δεν μπορείς,
λάμπει μονάχα για μια στιγμή
και ύστερα μία ανάμνηση,
μόνο ετούτο μένει.
Έτσι σε γνώρισα κι εγώ,
για μία στιγμή…για ένα λεπτό,
όμως ακόμα αναζητώ
ένα φίλτρο να φτιάξω, μαγικό,
πίσω που θα σε φέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου