Λόγια φυλακισμένα

Λέξεις που δε δαμάζονται,
ατίθασα θηρία,
μες του μυαλού τις διαδρομές
αναταράσσουν άνεμους
και φέρνουν τρικυμία.

Δεν έχουν υπόσταση ή μορφή,
χρώμα, αφή ή ύλη,
γεύση όμως αφήνουνε πικρή,
σα προσπαθήσεις να τις πεις
μουδιάζουνε τα χείλη.

Λόγια ποτέ δε γίνονται
τούτες εδω οι λέξεις,
γιατί φοβάσαι πως σαν ειπωθούν
το νόημα που κρύβουνε
δε θα μπορείς να αντέξεις.

Το στόμα λοιπόν μένει βουβό,
τα χείλη σφραγισμένα,
και προσπαθείς, όπως μπορείς,
οι λέξεις αυτές να μείνουνε
λόγια φυλακισμένα.

Δεσμά κάνεις τους φόβους σου,
άθραυστες αλυσίδες,
και φυλακίζεις τη φωνή
μη της ξεφύγει και σου πει,
όσα βαθιά πολύ έκρυψες,
και πληγωθεί η σιωπή
με ξεχασμένα όνειρα
κι αλήθειας καταιγίδα.