Σαν κλείνω τα μάτια

Σαν κλείνω τα μάτια,
προτού κοιμηθώ,
αρχίζω ταξίδι
γλυκό και πικρό.

Ταξίδι σε χώρες,
ονειρικές,
διακοσμημένες
με δικές μας στιγμές.

Ματιές που μοιραστήκαμε
για μία στιγμή,
ένα σύντομο άγγιγμα
με δίχως φιλί.

Μια αγκαλιά δίχως τέλος,
μα και δίχως αρχή,
που δεν άφησες ποτέ
αγκαλιά να γενεί.

Δυο λόγια γλυκά
πως σε θέλω πολύ,
δυο λόγια πικρά
που ρωτούσαν γιατί.

Μια απορία για το αν,
είμαι αληθινός,
κρυφτό, για το αν παίζω,
στο σκοτάδι και στο φως.

Μια επίμονη σκέψη
που σε κρατάει κλειστή,
ότι για να σε ξεγελάσω
έχω βαλθεί.

Και μια απορία δικιά μου,
αν θες,
για το πώς σου φερθήκαν
το παρελθόν και το χθες.

Για το αν όλα αυτά
σε κρατάνε μακριά,
ή αν κοροϊδεύοντας διασκεδάζεις
με μια τσακισμένη καρδιά.

Με μια μελωδία στο βάθος
γλυκιά,
στο ίδιο ταξίδι
ξανά και ξανά.

Μελωδία που είναι
η δική σου φωνή,
μι’ αγκαλιά που αποκοιμίζει
κουρασμένο κορμί.