Αγάπη ανθίζει…

Μύρισε χώμα ο ουρανός
και μια αστραπή φωτίζει,
της νύχτας σκίζει τη φορεσιά,
πάθη ξυπνάει στην καρδιά
και μας καληνυχτίζει.

Γέμισε λάμψεις ο ουρανός,
μικρές πυγολαμπίδες,
σταγόνες που φωτίζουνε
μαύρης καρδιάς ελπίδες.

Σταγόνες που δεν δροσίζουνε,
σταγόνες που πονάνε,
σταγόνες που βάζουνε φωτιά
και από λήθαργο ξανά
ελπίδες… σου ξυπνάνε.

Τα όνειρα ποτίζουνε
να πιάσουν, να ανθίσουν
και με αγάπης υπόσχεση,
χωρίς δικιά σου απόφαση,
ξανά θα τα γεμίσουν.

Και κάπου στο βάθος μια βροντή,
μελωδία μοιάζει ρομαντική,
που μέσα στης νύχτας τη σιωπή
ήρθε να σε πλανέψει

Και συ ζητάς να αντισταθείς,
δε θες ξανά να πληγωθείς,
φοβάσαι να παραδεχτείς
πως το παιχνίδι έχασες
και ήδη σ’ έχει μαγέψει.

Τα μάτια της φέρνεις στο μυαλό
και οι λέξεις σου δειλιάζουν,
δραπέτες τα συναισθήματα,
ελευθερίας βήματα
που βλέπουν και τρομάζουν.

Μύρισε χώμα ο ουρανός
και μια αστραπή φωτίζει,
γέμισε λάμψεις ο ουρανός
κι εσύ μονάχος ναυαγός
σε αγάπη που ανθίζει.

Γιάννης Μιλιώκας - Ζητώ συγγνώμη

με ένα χαμόγελο και λίγο σεβασμό...
έτσι πρέπει να ζητάμε πάντα μια συγγνώμη και όλοι χρωστάμε κάπου...τουλάχιστον μία!

Διονύσης Σαββόπουλος - Άδεια μου αγκαλιά

Πόσα συναισθήματα χωράνε σε ένα τραγούδι?!

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Τόσα χρόνια μια ανάσα

Όταν βρείς κάποοια\ον που να μπορείς να αφιερώσεις αυτό το τραγούδι...τότε έχεις βρεί το δρόμο σου!!

Μια φωνή από τον δρόμο...

Καλέ μου κύριε στο λέω καθαρά,
δεν θέλω οίκτο, ελεημοσύνη ή λίγα ψιλά,
θέλω στα αλήθεια να με δεις ,
να με κοιτάξεις πραγματικά
και να λυγίσει η ψυχή σου
να πονέσει η καρδιά.

Να ραγίσει η ψυχή σου που
αργοπεθαίνω με κοιτάς,
και εσύ το μόνο που σε νοιάζει
είναι αν σε αγάπησε μια γυναίκα
που δυο λόγια σε ένα μπαρ
ανταλλάξατε δειλά.

Να πονέσει η καρδιά σου
που με βλέπεις να κοιτώ,
από το περιθώριο που είμαι
μια αγκαλιά σου λαχταρώ,
μα εσένα στο μυαλό σου ,
πρόβλημα μεγάλο φαντάζει,
που αμάξι δεν έχεις ακριβό.

Δύο λέξεις για συμπόνια
και ένα χάδι τρυφερό,
τα όνειρα μου να αγκαλιάσεις
και από το βούρκο που βουλιάζω
να με σώσεις ,
την καρδιά σου να απλώσεις,
το τσακισμένο μου κορμάκι
πάνω σε κείνη να ξαπλώσω,
και εκεί αποκαμωμένο να
μείνω και να κοιμηθώ.

Αλκίνοος Ιωαννίδης - Πατρίδα

Δεν ψάχνω ο εαυτός μου να 'ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα 'ταν αγέννητη η γη
δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου
Με τρομάζεις εσύ
Με τρομάζεις ακόμα οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς το μέσα σου ξένο κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω