Μύρισε χώμα ο ουρανός
και μια αστραπή φωτίζει,
της νύχτας σκίζει τη φορεσιά,
πάθη ξυπνάει στην καρδιά
και μας καληνυχτίζει.
Γέμισε λάμψεις ο ουρανός,
μικρές πυγολαμπίδες,
σταγόνες που φωτίζουνε
μαύρης καρδιάς ελπίδες.
Σταγόνες που δεν δροσίζουνε,
σταγόνες που πονάνε,
σταγόνες που βάζουνε φωτιά
και από λήθαργο ξανά
ελπίδες… σου ξυπνάνε.
Τα όνειρα ποτίζουνε
να πιάσουν, να ανθίσουν
και με αγάπης υπόσχεση,
χωρίς δικιά σου απόφαση,
ξανά θα τα γεμίσουν.
Και κάπου στο βάθος μια βροντή,
μελωδία μοιάζει ρομαντική,
που μέσα στης νύχτας τη σιωπή
ήρθε να σε πλανέψει
Και συ ζητάς να αντισταθείς,
δε θες ξανά να πληγωθείς,
φοβάσαι να παραδεχτείς
πως το παιχνίδι έχασες
και ήδη σ’ έχει μαγέψει.
Τα μάτια της φέρνεις στο μυαλό
και οι λέξεις σου δειλιάζουν,
δραπέτες τα συναισθήματα,
ελευθερίας βήματα
που βλέπουν και τρομάζουν.
Μύρισε χώμα ο ουρανός
και μια αστραπή φωτίζει,
γέμισε λάμψεις ο ουρανός
κι εσύ μονάχος ναυαγός
σε αγάπη που ανθίζει.
3 σχόλια:
Καιρός ήταν να δούμε κατιτίς απο σένα...welcome back!
Το ποίημα ωραίο...και με εντελώς άσχετο τρόπο μου θυμίζει τη νύχτα της γιορτής μου που έξω έβρεχε καρεκλοπόδαρα!
Τυχερή η κοπελιά της οποίας η αγάπη ανθίζει στην καρδιά σου.
:))....ναι ναι καιρός ήταν ...ίσωςς όχι από τα καλύτερα μου αλλά όταν έρθει η κυρία έμπνευση μετά από τόσο καιρό δεν της κάνεις παζάρια!!!:PPP...
Κουτσούκι μου μέσα έπεσες!!...εκείνη τη βραδιά ήταν αργά το βράδυ...στον αέρα τα πιάνεις!!!!
Όσο για την κοπέλα ας ελπίσουμε ότι θα έχει την ίδια άποψη με εσένα!!!:)))
Χμ...είτε θα χει, είτε δε θα χει, δεν το ξέρεις...αλλά αυτό που ξέρω εγώ (ή έστω πιστεύω) είναι οτι η κοπελίτσα αυτή έχει το ίδιο όνομα με μένα! Αν είναι έτσι, σου χω κομπίνα έτοιμη για να θεωρήσει τον εαυτό της πολύυυυυυ τυχερό! Τα υπόλοιπα απο κοντά-μακριά... ξέρεις εσύ! :P
Δημοσίευση σχολίου