Ψυχής διάλογοι…

Δώσε μου κάτι να πιαστώ,
στήριγμα για να αντέξω,
ένα κομμάτι ουρανό
μέσα σε τούτο το κενό
λίγη να πάρω δύναμη
ζωή για να παλέψω.

Τα πάντα μέσα στο μυαλό
φωνάζουν… μην αλλάξεις.
Από τον πόνο μέθυσαν
τα όνειρα και πέθαναν,
σταμάτα πια…μην προσπαθείς,
πόνο ξανά θα εισπράξεις.

Ουρλιάζει όλο το κορμί
μην με πληγώνεις άλλο…μη.
Εδώ κάτσε να μείνουμε,
από τα νεκρά μας όνειρα θα τρεφόμαστε
και το αίμα από τις πληγές μας θε να πίνουμε,
έχουμε μπόλικη τροφή,
γιατί να βγούμε από την βολή;
Μην με πληγώσεις άλλο…μη.

Γιατί δεν θέλεις να το δεις;
Κουράστηκες απλά να προσπαθείς.
Δεν θέλω άλλο να μεθώ
από παλιών πληγών ποτό,
και η τροφή που μου μιλάς
μου ανακατεύει τα σωθικά,
νεκρώνει την μαύρη μου καρδιά.
Θέλω καινούργια πια να βρω…
Κουράστηκα να αναμασώ.

Σταμάτα πια…όλο μιλάς.
Για νέα όνειρα…
‘Ομως ρωτάς…;
Που θα τον βρω τον ουρανό;
Δύναμη να πάρω…για να μπορώ.
Όλα αυτά που εσύ ζητάς…
να προσπαθώ .
Όταν από τα τραύματα σου τα παλιά
πονάω ακόμα…και εσύ πονάς.
Πόσα να αντέξει μία καρδιά;
Σταμάτα πια…όλο μιλάς.

Γονατιστός σε εκλιπαρώ,
βοήθεια θέλω…μόνος δεν μπορώ.
Δεν είναι τα λόγια που πονάνε
μα όλα αυτά που χάσαμε,
σε άγνωστους τα μοιράσαμε.
Όμως μπορούμε οι δυό μαζί
να βγούμε και πάλι στη ζωή,
κι άλλο να μην αφήνουμε
τις μέρες να περνάνε.

Δώσε μου κάτι να πιαστώ,
στήριγμα για να αντέξω,
τα χρόνια που μας έκλεψα
που θρήνησα και έκλαψα,
υπόσχεση κάνω…όρκο ιερό,
δώσε μου λίγη δύναμη
και πάλι σαν να ήμουνα παιδί
για εκείνα θα παλέψω.