Τα όνειρα δακρύζουνε
ετούτη ‘δω τη νύχτα,
κ’ οι εφιάλτες πρόσφορο
βρίσκουν πάλι το έδαφος
γι ακόμα μία παγίδα.
Οι δαίμονες ανοίγουνε
φτερά για να πετάξουν,
κ’ οι άγγελοι σου αδύναμοι
κρυψώνα ψάχνουν ασφαλή
το βράδυ να περάσουν.
Η σκέψη σου λαβύρινθος,
την έξοδο έχεις χάσει,
κι ένα μυαλό που ανέλπιστα
ψάχνει μια ήσυχη γωνιά
λίγο…να ξαποστάσει.
Ατίθασα συναισθήματα
παλεύεις να δαμάσεις,
κι όλα σαν αποτύχουνε
μια κούπα βάζεις με κρασί
να πιεις για να ξεχάσεις.
Ανάβεις τσιγάρο, με φωτιά,
τα πάντα να εξαγνίσεις,
μες την ομίχλη του καπνού
να κρύψεις το δάκρυ του τρελού
που τόσα χρόνια ανέλπιστα
παλεύεις…να γνωρίσεις.
2 σχόλια:
Λίγο ακόμα και θα 'γραφα αγγελία σε μορφή ποιήματος:
" Στη Σπιναλόγκα κίνησα
όχι με λέπρα ή πανούκλα
μονάχα για να ξαναδώ
της Κρήτης τη ψαρούκλα!"
απο ποιητιλίκι σκίζω...εεε...τώρα...
Σε νιώθω κατα περίεργο τρόπο πάντως....ένας λαβύρινθος και γω, για διαφορετικούς λόγους μεν... και είναι μήνες τώρα που αναρωτιέμαι αν ο χρόνος που αφήνουμε να περάσει, βοηθάει ή μας μπερδεύει περισσότερο...
Τις καληνύχτες μου.
Χα χα χα....κουτσούκι μου είσαι απίστευτη!!!!!:PPP
Δε χρειάζεται να βάλεις αγγελία για να με βρείς Ελένη μου, εδώ γύρω είμαι απλά έχω τρεξιματάκια....θα σου εξηγήσω όταν καταφέρουμε να συμπέσουμε στο msn.
Όσο για το γέροχρόνο, δεν κάνει τίποτα απο μόνος του....εμείς κάνουμε ανάλογα με το πως διαλέγουμε να τον χρησιμοποιούμε κουτσούκι μου...εμείς....εε και δεν είναι τώρα να πείς ότι έχουμε και φήμη πως επιλέγουμε σωστά ....ε?!!:PPP
Φιλιά πολλά και ελπίζω να τα πούμε σύντομα!!!:)))
Δημοσίευση σχολίου