Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Βγάλτε επιτέλους τον σκασμό





Με αρρώστησε η σκέψη σας
και η δήθεν σας φιλία,
το τόσο ενδιαφέρον σας
εσάς των δήθεν κύριων
και της κάθε κυρίας.

Οι άψογοι οι τρόποι σας,
τι κάνετε;…πως είστε...;
Ειλικρινά μου λείψατε...
Πως χαίρει η υγεία σας...;
Πάντα καλά να μου είστε.

Δεν θέλω άλλα απ’ τα λόγια σας,
με χόρτασαν για χρόνια,
να βγάλετε θέλω το σκασμό
και όσα να πείτε θέλετε
μέσα στου χρόνου τη σιωπή
να μείνουνε αιώνια.

Νομίζετε ότι τα λόγια σας
μαγεύουν και τυφλώνουν,
και οι άτιμες οι πράξεις σας
περνάνε απαρατήρητες,
δεν καίνε…δεν πληγώνουν.

Νομίζετε πως δεν θα δω
τη σάπια τη ψυχή σας,
πως τόσο ισχυρά είναι τα λόγια σας
που πίσω από αυτά είστε ικανοί
να κρύψετε…την άνανδρη μορφή σας.

Βγάλτε σας λέω το σκασμό
τις λέξεις μη σκορπάτε,
με αυτές εγώ μεγάλωσα,
τις γνώρισα... τις λάτρεψα,
και εσείς τις βεβηλώνετε
ρήτορες που δηλώνετε,
καιρός να σιωπήσετε
και πια να μη μιλάτε

Τα λόγια σας είναι ψεύτικα,
παράταιρα από την ψυχή σας,
και η χρήση που τους κάνετε
νεκρώνει την αξία τους,
πληγώνει την ουσία τους,
και όσους τα λατρέψαμε
αφάνταστα μας πονάτε.

Τώρα θα πάψω κι εγώ,
να πω όσα είχα να πω
τα είπα...
τα λόγια μου εγώ δεν τα σκορπώ,
μεγάλη η αξία τους ,
και σεις παρά ένα μίασμα
στου κόσμου την αλήθεια.

Κρατήστε τις αποστάσεις σας
και την εκτίμησή σας,
τα λόγια σας τα ψεύτικα
τα χόρτασα... βαρέθηκα,
βγάλτε επιτέλους το σκασμό,
και χαρίστε μου... σας παρακαλώ,
απλόχερα...την περιφρόνησή σας.

4 σχόλια:

Black_BattleDragon είπε...

Αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους "ρήτορες" (ο θεός να τους κάνει) των παραθύρων... που τόσο σπουδαίοι νομίζουν ότι είναι!!

Nefelovatis είπε...

Έχω 3 χρόνια κοντά να δω τηλεόραση Δημήτρη μου…

Μόνο κάποιες φορές, μια στις τόσες το κάνω…

Αν και σαν εκείνη τη σαπουνόπερα, τη «Δυναστεία» μοιάζει…

Που όσο καιρό κι αν έχεις να τη δεις, σαν χθες θα είναι πάλι…

Και Ναι, θέλω να τη βλέπω καμιά φορά, για να δω τι λέει ο Εχθρός…

Μα ξέρω πως τσιράκια ου Εχθρού είναι όλοι..

Εκείνου που Δούλους θέλει εμάς να κρατά…

Και πως τα καρμποναρισμένα ανθρωπάκια…

Και χαίρομαι…

Που όλοι εμείς κάτι άλλο είμαστε…

Κι ας μας σκεπάζει η καταχνιά…

Μια που ξέρουμε…

Πως ότι κι αν λεν…

Το φως θα ‘ρθει…

Και τα σκοτάδια θα σκορπίσει…

Καλό ξημέρωμα φίλε μου….

mantinada είπε...

Αχ βρε Δημήτρη μου,
απόλυτα σε καταλαβαίνω γμτ...

Μα ξέρεις κάτι,
το ότι μπορούμε να το δούμε όλο το "θεατράκι", το ότι ακόμα αγανακτούμε με την όλη κατάσταση κάτι πρέπει να μας λέει...

Ότι ακόμα διαθέτουμε την απαραίτητη κρίση για να προχωράμε...

Ότι ακόμα δεν κατάφεραν να μας υπνωτίσουν εντελώς, αντέχουμε ακόμα...

Να είσαι καλά φιλαράκι,
φιλιά πολλά!

Black_BattleDragon είπε...

Αντέχω ακόμα μάτια μου...αντέχω!!
Έτσι λέει το τραγούδι ρε Μαράκι...αλλά δε λέει για πόσο!!
Ίσως τελικά αυτό να είναι και το λάθος μας, ότι αντέχουμε αυτά που δεν πρέπει!!
Φιλιά Καβουρίνα, εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να σου φέρει όλα όσα έχεις ονειρευτεί!!

Όσο για τον την καταχνιά Θοδωρή εγώ βλέπω ότι κρατεί μια χαρά!! Ίσως που και που καταφέρνουν μερικές ηλιαχτίδες να τη διαπεράσουν αλλά γρήγορα τρέχει να τις αφανίσει!! Μακάρι να έχεις δίκιο και να έρθει κάποια στιγμή το φώς...ενάς θεός ξέρει μονάχα πως το προσμένουμ!!!
Να είσαι καλά Γιατρέ, έχεις τις ευχές μου για την καινούργια χρονιά, ας σου φέρει τα καλύτερα!!

Συγχωρέστε μου την καθυστερημένη απάντηση αλλά είχα πάει διακοπές...μπας και ξέφευγα από την καταχνιά!!