Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Διάφανο πέπλο



















Διάφανο πέπλο σαν σκιά


τα πάντα έχει καλύψει,


τα όνειρα μοιάζουνε θολά


σαν να ‘ναι χρόνια πια πολλά


που σ’ έχουν εγκαταλείψει.



Ψάχνεις το φως μες στη σκιά,


μέσα στα σύννεφα μια ξαστεριά,


για να σου δώσει δύναμη


το μέλλον να αντικρίσεις.



Μα μέσα στου χρόνου τα στενά


έχεις χαθεί από παλιά


και απεγνωσμένα αναζητάς,


κάτι πρωτόγνωρο, ξανά,


που θα σε συγκλονίσει.



Ψάχνεις εκείνη τη στιγμή,


που όλα θα μοιάζουν με μορφή,


που ήρθε σ’ ετούτη τη γη,


αιθέρια και θεϊκή ,


για να σε αφυπνίσει.



Ψάχνεις αυτό που δεν μπορείς,


χρόνια τόσα να αποδεχτείς,


πως ίσως όλη σου τη ζωή


την έχεις... σπαταλήσει.


2 σχόλια:

mantinada είπε...

Τι να σου πω τώρα;
Λες και δεν ξέρεις πως αρκετά συχνά τα συναισθήματά μας ταυτίζονται...

Ευτυχώς που υπάρχεις κι εσύ να γράφεις γιατί με την κατάσταση που επικρατεί στο μέσα μου δεν τη βγάζω καθαρή!

Black_BattleDragon είπε...

:) Δεν χρειάζεται να μου πείς τίποτα...κράτα τα για την επόμενη (αντικαταθλητική :P)συνεδρία μας!! Μέχρι τότε το έχουμε ξαναπεί...οι φίλοι είναι για να μοιράζονται τα λόγια τους και κυρίως τη σιωπή τους!!...και εμείς έχουμε ζήσει κοινές σιωπές..εε στα λόγια θα κολλήσουμε?!!;))...

Όσο για το γράψιμο...αν συνεχίσει έτσι, μάλλον θα γίνουμε απλά ανγνώστες!!..άστα άστα..πολύ λευκό χαρτί παίζει!!...σνιφ!!:)